آهــــــآی رقـــیــب...

آهــــــآی رقـــیــب...

یـــــآدت باشـــد...

کَــــم حــــــوصلــه ست..

ظــاهــرش جــدی...امـــآ دلـــی دارد کــه مهــربــآنی اش بــه وسعـــت یــک اُقــیانــوس اَست!!

بَــد قـُـول نیست...امـــآ کــــم می اورد و ســر قــولش نِمـــی مــآند!!

هــمیــشه دنبــآل بهـــآنه اسـت...بهـــآنه دَســتـــش نَـــده!!

خســــته کــه بــآشــد تنهــآیش بگــذآر!!!

اگـــــر نــآرآحتت کـَــــرد...

بــِــــــــه لَحــن صــدایش تـــوّجــه نکــن!ً!َ

اَگــــــــــــــر پــشیمانی درآن مــــوج می زد...

دیـــــــــگر اصـــــرار بــه عـــذرخواهـــی نَکـــن!!

چـــــــــــــون مغــــرور است!!...

بـــــه حُــــــــــــــرمت دوست داشتـن غـــرورش رآ نَشکــن!!

نــــوازشش کُــن...بــــه نــوازش نیــآز دآرد!!

راز دار بــــــآش...همیشــه نیـــآز دآرد خــــــــــودش را خــــــــــآلی کنــد!!

اگـــــــــــــر دیــدی لــج کَــرد...عیـــب نــدآرد کـــوتـــآه بیــآ!!

چَنـــــــــــد وقـــتی کِــه میگـــذرد خـــود بــه خـــود از کــآرش پشیــمآن می شـــود..

ازهمیــن حـــآلا بــــدآن کِـــه...

هیــچ وقــت تــو رآ بــه رفیـــق هــآیَش تــرجیح نمی دهــد!!!!!!!

امــــــــــآ عصـــبانیتش!!!!

خــــودم هـــم هـــنوز بــــآ آن کنــــــــآر نیآمـــدم...

شــــــــــآید تــــــــو بتــوآنــــــــــی!!

شــــــــآیــــــد...

گاهی اوقات

گاهی اوقات

زن نیـ ـاز دارَد در آغـوشـ ِ مـَردی غـَرق شـود

مـَردی کـه اگـر کسـی اذیـت کـرد ،

قـول دهـد همیشـان را می زَنـَد

مـردی کـه تـَه ریـش داشتـه بـاشـد

و لبخنـدش فقـط و فقط بـرای تـو باشـد

مـردی کـه ساعتـ ها در آغـوشـَش لـَمـ دَهـی

بـدون ِ اینـکه بـروَد سـَر ِ اصـل ِ مطلـَب

مـردی کـه گـریـه هایـت را گـوش کنـد

و دَر خـود حـَل کنـد

مـردی کـه فقـط یـک سـر و گـردن بلنـد تـَر بـاشـد

مـردی کـه تـورا بـا دنیـا عـوض نکنـد

حتـی اگـر زشـت تـرین آدمـ ِ روی ِ زمیـ ن بـودی

مردی که مرد باشد...

دلتنگیهای من

♥ کـنـار پـنـجـره ی احـسـاس بـه تـو می نـگـرم
به کـوتـاهـی مـن نـگـاه نـکـن، خـیـال روی تـوسـت
کـه آرامشم می دهد
ایـن روزهـا دلـم سخـت تـنـها ودلتنگ می شـود
مـیـدانـی نـیـاز مـن، نـگـاه مـهـربـان تـوست
دلـم رابه خـودت می سـپــارم
برای دلـم کـاری بکن.... ♥

خودم را شکستم

امروز معلم عشقم گفت: دوخط موازی هیچگاه به هم نمیرسند

 مگر اینکه یکی از آنها خود را بشکند.

گفتم: من که خودم را شکستم پس چرا به او نرسیدم،

لبخند تلخی زد و گفت: شاید او هم به سوی خط دیگری شکسته باشد!

معجزه چشم هایش....

چشم هایش همچو اقیانوس بود!

کهکشانی در نگاهش جمع بود!

چشمهایش مست مادرزاد بود!

مثل مرغی آز جهان آزاد بود!

یک شبی...

با خنده ای او تار و پودم را ربود!

آمـــــد و شــــــــوری به دل پا کرد و رفت!

این دل دیوانه را همچو مجنون کرد و رفت!

آمد و این اشک هایم را ندید!

التماس تلخ مجنون را ندید!

رفت او با دیگران خندید و گفت!

تیشه ای بر ریشه ی عشقم زده...

پرسشی از حال این دل هم نکرد!

عشوه ای مستانه بر رویم زده...

خنده ای بر خاطراتم کرد و رفت!

آمد و رسوای شهرم کرد و رفت!

عاقبت یک شب پشیمان می شود!

در جهان همواره حیران می شود!

بازار نامردی

در این بازار نامردی به دنبال چه مے گردی؟

        نمے یابی نشان هرگز تو از عشق و جوانمردی!

               برو بگذر از این بازار،از این مستے و طنازے!

                        اگر چه کوه هم باشے،در این دنیا تو مے بازی...

تنهایی خــویش

مــــن اینجا تنــــها، تنـــهای تنـــها...

تنهایی خــویش را بغل می گــیرم...

دیوارهای خیانت بلندند،دســـتم به آن طـــرف کـــه تو هستی نمی رسد...

تنها مونس مـــن در این سمت دیوار در این شبهای وفاداری،تنهایی است..

اما تـــــو...

در آنــــسوی دیوارهـــــــــا برای کـــــه یادگاری می نویسی؟

دیوانه ترش کن!!!

ایـرآבے نَـבآرב...

ایـטּ شـَبهـآ کـﮧ مَـטּ...

تُــو رآ آه مـیـکـشَـم ...

تـُــــــو !!!

בر آغـوش ِ בیگـرے نَـفَـس ِ عَـمـیـق بکِـش...

تـآ دیـوآنـﮧ تَـرَش کـُـنے !!!

زیاد خوب نباش......

مرا دختر خانم مينامند...

مرا دختر خانم مينامند...

مضموني که جذابيتش نفس گير است...

دنياي دخترانه ي من نه با شمع و نه با عروسک معنا پيدا نميکند...

اما همه ي اينها را در بر ميگيرد...

من با مادر شدن نيست که معنا ميگيريم...

بلکه به تنهايي معنا دارم...

اشک ريختن ضعف من نيست...

قدرت روح من است...

اشک نميريزم تا توجهي را جلب کنم...

با اشکم روحم را ميشويم...

من ضعيف نيستم...

چراکه خداوند مرا بدون خشونت و زور بازو ميپسندد...

اگر فرهنگ غلط و کوتاه نظري مرا ضعيفه ميخواند باز هم از پشت همين پرده سر بلند ميکنم و

لبخند ميزنم...

چرا که خداوند مرا دختر آفريده و همين براي من کافيست...

تنهـــا دلـبـَـرکــَـم

برایم کــَ...ـف زدند . . . در آغوشـَـم گرفتند،
تایید و تشویقــَ.....ـم کردند .. که آخــر فرامـ...ــوشت کــردم
دیگر تا ابـد بر لـَـب..انم لبخنـدی تــَـصنعـی مهم..ـان است
اما بیــن ِ خــ...ودمـان باشــد،
هنــوز تنهـــا دلـبـَـرکــَـم تــ...ـــو هسـتــی
لعنتی !!!

کسایی هستن ..

گاهی وقتا یه کسایی وارد زندگی میشن که هر چقدر هم بخوایی بیرونشون کنی

 از خاطرت نمیشه

کسایی هستن ..

که اونقدر آدم رو وابسته میکنن که حس میکنی اختیاری از خودت نداری

کسایی هستن که اگه فکر رفتنشون رو هم بکنی

تمومه دنیات آتیش میگیره

یه کسایی هستن ...

که فقط یه لحظه دیدنشون آرامش تمومه دنیا رو بهت میده

یه کسایی هستن ..

که همه ی فکرتو مشغول میکنن

ولـــــی کـــــاش

همه ی اونا قدر این همه دیوونگی رو میدونستن..

زن که باشی

زن که باشی ، عاشق هم باشی
چشمهایت رسواست
کلمات بروند به درک ، کافیست پلک بزنی
...
قاصدک ها ، مرغ های عشق و تمام بیدهای مجنون
جان دوباره می گیرند
... ...
زن که باشی ، عاشق هم باشی
معشو قه ات را هوا بر میدارد
که جهان هم عاشق اوست
...
و تا ترکش نکنی ، تا نباشی
نخواهد فهمید جهان در توست ، چشمهای تو
کافیست پلک نزنی ، جهان میمیرد
و حتی او
...
زن که باشی ، عاشق هم باشی
معشوقه ات را روی چشمهایت می گذاری
و وای وای وای
که از چشم بیفتد
که بد درد دارد ، زخم دارد این افتادن
و تا آخر عمر می شود
داغ دل

" تقـــــاص آه مـــــرا "

آهـــای پســــــــر ...!

میدانـــی بـــا مـــــن چـــــه کــــردی ...؟!

تــــــــو مــــــــرا کشتــــی ...

بـــــرای خـــــودم ناراحـــــت نیستـــــم ...

بـــــرای دختـــــرت نگرانـــــم ...!

نکنـــــد " تقـــــاص آه مـــــرا " او پـــــس بدهـــــد...

دلگیرم خدا....

دلم پرشده از همه جا...از همه کس...

خالی نمیشود که ...آرام نمیشودکه...

بغضی انگار...

به جای گلو...قلبم راسدکرده...!

              

                                               نه غریبه...

ازتو دلگیر نیستم ...

از دلم دلگیرم...

                            دلگیر...!

تازگی ها با حرف که هیچ ...یک نگاه هم کافیست ...

     برای شکستنش...

هیچ کس نمی داند...

                                     توهم نمی دانی...

پشت این چهره ی آرام در دلم چه می گذرد...

                                                       نمی دانی...

از این آرماش ظاهر و این دل نا آرام...

  

                               چه قدر خسته ام...!


بگذار همه فکر کنند مغرورم ...

بگذار فکر کنند...

فکرشان چه اهمیتی دارد...؟!

چه می دانند آنها ...

                              از سنگینی قلبم...

                                           از حرف های نگفته درونم...


دلگیرم خدا